YALNIZLIK DUYGUSU VE İNSAN

Modern yaşam, şehir hayatı ve teknoloji ile insanlar farkında olmadan dostlarını, arkadaşlarını öteleyebiliyor ve sonunda kaçınılmaz olan yalnızlık duygusunun içinde buluyorlar kendilerini.

Sosyal bağların zayıflaması, televizyon, sürekli internet başında zaman geçirmek sosyal yaşamı yavaş yavaş bireysel yaşama bırakıyor. Bunların sonucu olarakta yalnızlık başlıyor. İnsanların çoğu zaman kendini yalnız hissetmesi, değerlerini yitirmesinin bir sonucu.

Yalnızlık tartışılabilir bir kavram. Paylaşılan bir şey değil. Hatta Özdemir Asaf’ın dediği gibi “paylaşılsaydı adı yalnızlık olmazdı” Paylaşılması gereken yalnızlık değil.. Yalnız kalmama, bir çift güzel söze, bir çift bakışa hasret olmamak. Yarınlara birlikte uzanabileceğin,umutlarını yeşertebileceğin ve filizlendireceğin birileri olmalı hayatında insanın. Bir başına kalmamalı, birlikte yaşlanacağı, birlikte yalnızlığı çoğaltabileceği insan olmalı.

TİN

ÇAYA KAÇ ŞEKER ALIRSIN?

Yalnızlığa dayanırım da, bir başınalığa asla,
Yaşlanmak hoş değil, duvarlara baka baka.
Bir dost göz arayışıyla,
Saat tıkırtısıyla...
Korkmam geçinip gideriz biz mutlulukla,
Ama;
''Günün aydın, akşamın iyi olsun'' diyen biri olmalı.
Bir telefon çalmalı ara sıra da olsa kulağımda.

Yoksa zor değil, hiç zor değil,
Demli çayı bardakta karıştırıp,
Bir başına yudumlamak doyasıya.
Ama ''Çaya kaç şeker alırsın?''
Diye soran bir ses olmalı ya ara sıra...

CAN YÜCEL