Bir köpeğim vardı… Adı Toby…. Uzun süre birlikte olduk. İnsanlardan görmediğim vefayı, sıcaklığı, dostluğu onda gördüm. Ne zaman tasalansam o ileri derecedeki hisleriyle koşarak yanıma gelir, yüzümü yalar, teselli ederdi her zaman…
Ne zaman bir huzursuzluk hissetse, gider köşesinde ağlardı.. Evet ağlardı. Şimdi insanlardan uzak olan o duyguları o yaşardı ve yaşatırdı. Sevgiyi paylaşır, acıları azaltırdı.
İnsanlara önerim, dostluğu, sevgiyi, sıcaklığı, neşeyi kısaca unutulmuş ne varsa her şeyi yeniden edinmek, kaybettiklerini bulmak için mutlaka bir hayvan beslemeleri.. Sevginin tadını ve kokusunu tekrar bulmaları … Yitirdikleri, değerlerine kavuşmaları için… Önce sevgi.. Sonra sevgi.. Yine sevgi… Bütün yollar sevgiden geçer. Karşılıksız, çıkarsız, koşulsuz….
Kapitalizmin bu çarkında kaybettiğiniz güzellikleri, yeniden kazanmak ve insan olmanın gereğini sevgiyle, dostlukla bulacağınızı aklınızdan çıkarmayın.
İnsanlar öyle nankör, öyle çıkarcı ve egocu olmuşlar ki, çevresinde yaşananlar, yaşanmayanlar ilgilendirmez olmuş. Hele hele hayvanlara uygulanan vahşetleri okudukça gördükçe….
Geçenlerde bir hayvanseverle kısa sohbetimizde duyduklarım beni şaşkına çevirdi. Yaşadığı site yönetimi ile mahkemelik olan bu zatın suçu ise, çevredeki kedileri doyurmak. Bulunduğu yerde –ki ekonomik düzeyi çıtanın üstünde olan insanların yaşadığı bir yer- kedileri özellikle öldürmeleri…. Neden mi? Çok fazlalar çünkü.. Gereksizler onlar için…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder