Modern yaşam, şehir hayatı ve teknoloji ile insanlar farkında olmadan dostlarını, arkadaşlarını öteleyebiliyor ve sonunda kaçınılmaz olan yalnızlık duygusunun içinde buluyorlar kendilerini.
Sosyal bağların zayıflaması, televizyon, sürekli internet başında zaman geçirmek sosyal yaşamı yavaş yavaş bireysel yaşama bırakıyor. Bunların sonucu olarakta yalnızlık başlıyor. İnsanların çoğu zaman kendini yalnız hissetmesi, değerlerini yitirmesinin bir sonucu.
Sosyal bağların zayıflaması, televizyon, sürekli internet başında zaman geçirmek sosyal yaşamı yavaş yavaş bireysel yaşama bırakıyor. Bunların sonucu olarakta yalnızlık başlıyor. İnsanların çoğu zaman kendini yalnız hissetmesi, değerlerini yitirmesinin bir sonucu.
Yalnızlık tartışılabilir bir kavram. Paylaşılan bir şey değil. Hatta Özdemir Asaf’ın dediği gibi “paylaşılsaydı adı yalnızlık olmazdı” Paylaşılması gereken yalnızlık değil.. Yalnız kalmama, bir çift güzel söze, bir çift bakışa hasret olmamak. Yarınlara birlikte uzanabileceğin,umutlarını yeşertebileceğin ve filizlendireceğin birileri olmalı hayatında insanın. Bir başına kalmamalı, birlikte yaşlanacağı, birlikte yalnızlığı çoğaltabileceği insan olmalı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder