Bir kuş tüyü uçtu bilmem nereden.Süzüldü nazlı bir edayla düştü ayaklarımın dibine. Küçücük bir kuş tüyü aldı götürdü beni yıllar öncesine. Çocukluğuma… Gençliğime… Bir zamanlar yaşadığım o yerlere... Tarabya sırtlarına…
Ne günlerdi yaşadıklarımız. Hepsi mazide kaldı.En çok da yüreklerimizde tatlı bir seda olarak. Dolaşıyorum şimdi bahçede. Yalın ayak geçiyorum o rengarenk çiçeklerin arasından… Ve duruyorum benim ağacımın önünde.Tırmanıyorum o günlerdeki gibi. Boğaz görünüyor gözüme.Bir de sen geliyorsun gözlerimin önüne. Boynunu sağa bükmüş, hafifçe gülümsüyorsun bana. Gamzen beliriyor yanağının sağ tarafında.Nasıl da özlemişim bu duruşunu.
Koşup sarılmak istiyorum sana, kokunu duyumsamak iliklerimde.Yok oluyorsun birden bire.Yoksun… Bomboş buralar. Senin gidişinle allak bullak oldu İstanbul’da yaşam. Çocukluğumuzun geçtiği bu ev satılık şimdi. Kim bilir kimler alacak. Her köşesine sinen anılarımızı bilmeden basıp geçecekler üzerlerine.
DEVAMI...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder